Szymon Jarosiński
DOI: 10.21858/msr.43.04
Nr woluminu: 43
Przedstawiana praca – z zakresu psychologii środowiskowej – dotyczy postrzegania przyrodniczo cennego obszaru Warszawy – Zakola Wawerskiego przez osoby mieszkające lub przebywające okresowo w jego okolicy. Zakole to jest unikatowym torfowiskiem, stanowiącym relikt po starorzeczu dużej rzeki, zlokalizowanym wewnątrz wielkiego miasta. Badanie miało charakter eksploracyjny względem rodzajów postrzegania tego Zakola, jego bagien i świata ożywionego, sposobów korzystania z niego, a także świadomości ich znaczenia w kontekście zachodzących zmian klimatu i działalności ludzkiej. Wyniki tej eksploracji pokazały, że większość badanych respondentów mieszkających w okolicy nie spędza czasu na tym terenie, nie rozmawia o nim i nie zwraca nań uwagi, tak jakby nie istniał. Przyczyny tego leżą, m.in., w ich subiektywnym poczuciu niskiej estetyki obszaru, co znacząco zmniejsza jego atrakcyjność. Drugim, istotnym wynikiem badania jest fakt, że mimo to, większość mieszkańców zapytanych wprost o ich ocenę Zakola, jest zadowolona z istniejącego w pobliżu obszaru względnie dzikiej przyrody. Cieszy ich zwłaszcza obecność tam zieleni i ptaków. Niewiele wiedzą o ważnej klimatycznej roli torfowisk, mokradeł i bagien, ale poinformowani o tym, wyrażają zadowolenie i wsparcie dla ochrony takich obszarów. Uzyskane wyniki eksploracji są zbieżne z istniejącymi zagranicznymi badaniami na podobny temat.