Adam Kapler
DOI: 10.21858/msr.51.06
Nr woluminu: 51
Pięćdziesięciolecie Ogrodu Botanicznego PAN w Powsinie.
Anna Wieczorek, Magnolia Gorzelak
DOI: 10.21858/msr.51.05
Nr woluminu: 51
O warszawskim Placu Marszałka Józefa Piłsudskiego i otaczających go budynkach można przeczytać w wielu książkach i artykułach dotyczących dziejów stolicy oraz historii architektury i urbanistyki. Istnieją również spore zasoby kartograficzne i ikonograficzne w muzeach i archiwach. Analiza materiałów źródłowych wskazuje na duże rozproszenie informacji. Brakuje kompendium wiedzy dotyczącej genezy powstania Placu, zmian w jego wyglądzie i związanej z tym myśli projektowej. Tym zagadnieniom poświęcony jest cykl artykułów o wspólnym tytule Plac Marszałka Józefa Piłsudskiego – trwały element w przestrzeni Warszawy. Niniejszy artykuł, czwarty i ostatni w tym cyklu, opisuje jak zmieniał się wygląd Placu w latach 1944–2024, przechodząc od ruin drugiej wojny światowej do stanu dzisiejszego.
Bartłomiej Drąg
DOI: 10.21858/msr.51.02
Nr woluminu: 51
Artykuł stanowi próbę nakreślenia autorskiej koncepcji obsługi koleją regionalną/podmiejską podregionu radomskiego NUTS 3, zwaną na potrzeby niniejszego artykułu radomską koleją aglomeracyjną. Przedstawiono także potencjał ludnościowy podregionu radomskiego. Ważnym elementem jest opis zrealizowanych i planowanych inwestycji infrastrukturalnych, które umożliwią lepsze funkcjonowanie kolei regionalnej/podmiejskiej. W artykule zawarto także podział na różne kategorie pociągów obsługujących linie kolejowe podregionu radomskiego. Określone są one przez zasięg połączeń oraz pożądaną częstotliwość kursowania w danej relacji. Koncepcja opiera się przede wszystkim na wykorzystaniu istniejącej infrastruktury. Proponuje się także jej uzupełnienie o pewne elementy zawarte w podrozdziale „Propozycja uzupełnienia infrastruktury kolejowej”.
Europejski Tydzień Regionów i Miast to największe wydarzenie poświęcone polityce regionalnej, które corocznie odbywa się w Brukseli. Jest platformą do dyskusji o wyzwaniach, jakie stoją przed regionami i miastami z całej Europy. W sesjach uczestniczą nie tylko przedstawiciele administracji i władz lokalnych, ale także środowiska naukowego, sektora pozarządowego, świata biznesu oraz instytucji unijnych, dla których jest to doskonałe miejsce do wymiany wiedzy, doświadczeń oraz nawiązywania kontaktów i współpracy. O znaczeniu i popularności wydarzenia świadczy choćby to, że tegoroczna edycja odbyła się już po raz 22.
Na Europejskim Tygodniu Regionów i Miast gości również periodyk naukowy MAZOWSZE Studia Regionalne, który jako poświęcony rozwojowi regionów, świetnie wpisuje się w tematykę dyskusji.
Fot. Archiwum MBPR
Fot. Archiwum MBPR
10 października po raz 22 obchodzimy w Polsce Święto Drzewa. Święto zostało ustanowione w 2003 r. przez polską organizację ekologiczną, działającą na rzecz środowiska naturalnego.
Drzewa to największe rośliny lądowe. Trudno wyobrazić sobie życie w świecie bez drzew. Oprócz zastosowań czysto materialnych, kojarzą się z wypoczynkiem, relaksem, dają wytchnienie od codzienności zachwycając swoją urodą. Dla wielu z nas najpiękniejszy pejzaż to jezioro ukryte w lesie, czy porośnięte sosnami nadmorskie wydmy. Bardzo często kontakt z drzewami jest synonimem wypoczynku, stąd weekendowe wycieczki na spacer do lasu, albo choć do najbliższego parku. Część drzew na tyle wyróżnia się walorami przyrodniczymi i krajobrazowymi, że przyznano im status pomników. Na Mazowszu jest ponad 4 tys. pomników przyrody, z czego 74% to właśnie pojedyncze drzewa. Dr. Jerzy Wojtatowicz oraz Karolina Pietrzykowska, architekci krajobrazu z Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania w Warszawie, za pomocą specjalistycznych arkuszy ewidencyjnych poddali analizie 83 z nich. Drzewa oceniano pod kątem położenia i dostępności oraz cech estetyczno-widokowych, przyrodniczo-kulturowych i kompozycyjnych. Wyniki badań opublikowano w artykule Wartości drzew pomnikowych dla turystyki – przykłady z województwa mazowieckiego.
Serdecznie zapraszamy do lektury.
Szanowni Państwo, zapraszamy do lektury! Numer Specjalny 2024 kwartalnika MAZOWSZE Studia Regionalne dostępny online. W numerze m.in.:
Koncepcje ESG w praktyce biznesowej. Charakterystyka i ocena ram ESG, Analiza reakcji polskich społeczności przygranicznych na kryzys humanitarny i uchodźczy spowodowany inwazją Rosji na Ukrainę – studium przypadku, Przyrodnicze obszary prawnie chronione w województwie mazowieckim w latach 1999–2022, Popularyzacja wiedzy o historii Mazowsza w działalności Muzeum Mazowieckiego w Płocku, 25th anniversary of the Mazovian Office of Regional Planning in Warsaw, 50th issue of the scientific journal “MAZOWSZE Studia Regionalne”.
Tomasz Kordala
DOI: 10.21858/msr.se.2024.04
Nr woluminu: SE.2024
W artykule omówiono sposoby popularyzacji wiedzy o przeszłości Mazowsza stosowane w Muzeum Mazowieckim w Płocku od momentu jego powstania, w ramach Towarzystwa Naukowego Płockiego, w 1821 r. Miało ono charakter stricte regionalny. Zbiory tworzyły z jednej strony szkolne pomoce naukowe (minerały, aparaty fizyczne i chemiczne, globusy etc.), z drugiej zaś – ofiarowane przez nauczycieli, uczniów, obywateli ziemskich, wojskowych i księży różnorodne eksponaty, w tym liczne zabytki archeologiczne, monety, medale, okazy przyrodnicze, dokumenty etc. Na posiedzeniach naukowych referowano najnowsze znaleziska archeologiczne i numizmatyczne, organizowano inspekcje terenowe, zbierano zabytki przeszłości i umieszczano je w muzeum. Placówka ta zamarła wkrótce po upadku Powstania Listopadowego. Do jej reaktywacji doszło na początku XX w. W grudniu 1912 r. otwarto w gotyckiej kanonii przy Rynku Kanonicznym 8 stałą ekspozycję obrazującą przeszłość geologiczną i historyczną oraz etnografię Mazowsza Płockiego. W 1930 r. baza lokalowa powiększyła się o zakupiony Dom pod Opatrznością przy Rynku Kanonicznym 2, w którym urządzono ekspozycje – przyrodniczą, geologiczną, etnograficzną, archeologiczną. Do 1949 r. placówka, nosząca nazwę Muzeum Mazowsza Płockiego, była częścią Towarzystwa Naukowego Płockiego. Po tej dacie rozpoczął się nowy etap w jej historii, etap samodzielnego rozwoju. Budowa kombinatu petrochemicznego w Płocku w latach 60. XX w. przyczyniła się do znaczącego rozwoju placówki. Uzyskała ona nową siedzibę w odrestaurowanym Zamku Książąt Mazowieckich (Opactwie Benedyktyńskim) na Wzgórzu Tumskim, co przełożyło się na powiększenie powierzchni wystawienniczej oraz wzrost liczby pracowników ze specjalistycznym wykształceniem. W 1993 r. muzeum otrzymało budynek zabytkowego spichlerza na skarpie nad Wisłą, w którym ulokowano zbiory Działu Etnografii. W listopadzie 2004 r. przeniesiono zbiory z Zamku Książąt Mazowieckich do kamienicy secesyjnej przy ul. Tumskiej 8 i urządzono tam stałą ekspozycję sztuki secesyjnej. W kolejnych latach nastąpił dynamiczny rozwój muzeum, tak pod względem bazy lokalowej, jak i programu działania na każdym praktycznie polu, także w zakresie popularyzacji wiedzy historycznej. Pojawiły się nowe pawilony muzealne i nowe ekspozycje stałe. Obecnie aktywność popularyzatorska Muzeum Mazowieckiego w Płocku obejmuje szeroką gamę działań realizowanych przez Dział Upowszechniania i Promocji oraz poszczególne działy merytoryczne. Są to lekcje muzealne, prelekcje historyczne, sesje naukowe, warsztaty dla dzieci i osób niepełnosprawnych, imprezy plenerowe, promocje wydawnictw, koncerty, konkursy, filmy edukacyjne, periodyki („Rocznik Muzeum Mazowieckiego w Płocku”, „Nasze Korzenie”, „Biuletyn Muzealny”), widowiska parateatralne i wiele innych.