Strategia Rozwoju Polski Centralnej 2020 z perspektywą do 2030 – jako przykład zintegrowanego planowania na poziomie ponadregionalnym

Ewa Paturalska-Nowak

DOI: 10.21858/msr.18.10

Nr woluminu: 18

Wróć do wydania

Wróć do listy wydań

Strategia Rozwoju Polski Centralnej do roku 2020 z perspektywą 2030 jest czwartą strategią ponadregionalną przyjętą przez Radę Ministrów. Prace nad jej przygotowaniem zainicjowały w 2012 roku władze samorządowe województw łódzkiego i mazowieckiego, podpisując porozumienie o współpracy międzyregionalnej. Efektem porozumienia było opracowanie Koncepcji Strategii Rozwoju Makroregionu Polski Centralnej 2030, która w oparciu o zdiagnozowane potencjały obu województw określiła pola współpracy i cele rozwoju makroregionu. Stała się ona podstawą do opracowania Strategii Rozwoju Polski Centralnej przez Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju.

Ewa Paturalska-Nowak, Strategia Rozwoju Polski Centralnej 2020 z perspektywą do 2030 – jako przykład zintegrowanego planowania na poziomie ponadregionalnymPobierz

Zintegrowane podejście w planowaniu rozwoju na przykładzie Warszawsko-Łódzkiego Obszaru Funkcjonalnego

Małgorzata Żak-Skwierczyńska

DOI: 10.21858/msr.18.09

Nr woluminu: 18

Wróć do wydania

Wróć do listy wydań

Celem artykułu jest zaprezentowanie koncepcji Warszawsko-Łódzkiego Obszaru Funkcjonalnego, z uwzględnieniem nowatorskich rozwiązań w zakresie planowania rozwoju, zastosowanych w trakcie prac nad Zintegrowaną Strategią Rozwoju Warszawsko-Łódzkiego Obszaru Funkcjonalnego (WŁOF).

Małgorzata Żak-Skwierczyńska, Zintegrowane podejście w planowaniu rozwoju na przykładzie Warszawsko-Łódzkiego Obszaru FunkcjonalnegoPobierz

Kapitał terytorialny jako cel zintegrowanego planowania rozwoju

Tadeusz Markowski

DOI: 10.21858/msr.18.08

Nr woluminu: 18

Wróć do wydania

Wróć do listy wydań

Artykuł jest próbą pokazania możliwości i konieczności wprowadzenia nowej polityki rozwoju, bazującej na tzw. wymiarze terytorialnym – planów i procedur planowania zintegrowanego oraz zintegrowanych projektów systemowych. Autor próbuje pokazać, iż terytorializacja polityki rozwoju narzuca konieczność zintegrowanego planowania rozwoju. A czynnikiem wiodącym dla tej koncepcji jest orientacja polityki na tworzenie nowego jakościowo zasobu w formie kapitału terytorialnego.

Tadeusz Markowski, Kapitał terytorialny jako cel zintegrowanego planowania rozwojuPobierz

Plac Narutowicza w Warszawie – dyskusja o zachowaniu walorów kulturowych miejsca

Beata Fortuna-Antoszkiewicz, Jan Łukaszkiewicz

DOI: 10.21858/msr.18.07

Nr woluminu: 18

Wróć do wydania

Wróć do listy wydań

Plac Narutowicza w Warszawie, pod względem przestrzennym i urbanistycznym, stanowi jeden z najciekawszych i najważniejszych placów współczesnej stolicy. Pełni on ważną funkcję centrum komunikacyjnego warszawskiej dzielnicy Ochota. Celem niniejszej publikacji jest wskazanie rzeczywistych wartości placu, z uwzględnieniem wieloletnich nawarstwień historycznych. Autorzy publikacji dokonali kwerendy materiałów archiwalnych, dokumentujących przekształcenia przestrzeni placu.

Beata Fortuna-Antoszkiewicz, Jan Łukaszkiewicz, Plac Narutowicza w Warszawie – dyskusja o zachowaniu walorów kulturowych miejscaPobierz

Element szczególny w otoczeniu – znaki czasu. „Drzwi płockie” na Wzgórzu Tumskim w Płocku i Złote Ogrody Texcoco w Meksyku

Sławomir Paweł Markowski

DOI: 10.21858/msr.18.06

Nr woluminu: 18

Wróć do wydania

Wróć do listy wydań

W referacie przedstawiono dwa zdarzenia kulturowe, zaistniałe w różnym czasie i różnych miejscach. Pozornie sobie obce, lecz o wspólnej przyczynowości, którą jest rajski ogród, stanowiący wywoławczy element wiary. Jest to analiza, z zasady dyskusyjna w swoich sformułowaniach, wypełniona przez wydarzenia, które zostały już spełnione. Pierwsze z nich to „Drzwi Płockie” – zabytek sztuki plastycznej, umieszczony niegdyś w głównym wejściu do katedry płockiej, drugie – rabaty roślinne z kutego szlachetnego kruszcu, srebra i złota, w ogrodach Texcoco, w okresie klasycznym Meksyku.

Sławomir Paweł Markowski, Element szczególny w otoczeniu – znaki czasu. „Drzwi płockie” na Wzgórzu Tumskim w Płocku i Złote Ogrody Texcoco w MeksykuPobierz

Element szczególny w otoczeniu – znaki czasu na przykładzie Grodziska Bródnowskiego w Warszawie

Kinga Olszewska

DOI: 10.21858/msr.18.05

Nr woluminu: 18

Wróć do wydania

Wróć do listy wydań

W artykule rozpatrzono wczesnośredniowieczne Grodzisko Bródnowskie w Warszawie jako element szczególny w otoczeniu. Odkryte w XX w., gruntownie przebadane, stanowi symbol przeszłości. Współczesne materiały wykorzystywane do odtworzenia obiektu, jak i kształtowania przestrzeni w jego sąsiedztwie, mogą obniżyć wartość jego historycznego przekazu.

Kinga Olszewska, Element szczególny w otoczeniu – znaki czasu na przykładzie Grodziska Bródnowskiego w WarszawiePobierz

Zespół dworsko-parkowy„Willa Mindic” jako szczególny element w krajobrazie i przemiany jego struktury jako znaki czasu

Lidia Ozimkowska, Jerzy Wojtatowicz

DOI: 10.21858/msr.18.04

Nr woluminu: 18

Wróć do wydania

Wróć do listy wydań

W artykule opisano zespół dworsko-parkowy „Willa Mindic” w Mołdawii, traktując go jako element szczególny w kontekście zmian strukturalno-przestrzennych, uznanych za znaki czasu. Pojęcie „znaki czasu” odnosi się do elementów tworzących składniki materialne i niematerialne, charakteryzujące obszar w wybranym fragmencie czasu i przestrzeni.

Lidia Ozimkowska, Jerzy Wojtatowicz, Zespół dworsko-parkowy„Willa Mindic” jako szczególny element w krajobrazie i przemiany jego struktury jako znaki czasuPobierz

Współczesne ogrodnictwo i sadownictwo miejskie: elementy, aspekty socjalne, kulturowe oraz rekreacyjne

Ingė Auželienė, Linas Daubaras, Vaida Vaitkutė Eidimtienė

DOI: 10.21858/msr.18.03

Nr woluminu: 18

Wróć do wydania

Wróć do listy wydań

Uważa się, że ogrodnictwo miejskie, jako innowacja społeczna, stało się popularne w ostatnich latach w USA i niektórych krajach Europy Zachodniej. Tereny opuszczone, porzucone i zwykle zaniedbane są wykorzystywane do tworzenia ogrodów i warzywników w dużych miastach.

Ingė Auželienė, Linas Daubaras, Vaida Vaitkutė Eidimtienė, Współczesne ogrodnictwo i sadownictwo miejskie: elementy, aspekty socjalne, kulturowe oraz rekreacyjnePobierz

Parki na dawnych terenach przemysłowych jako element szczególny w krajobrazie Zürychu

Jakub Botwina

DOI: 10.21858/msr.18.02

Nr woluminu: 18

Wróć do wydania

Wróć do listy wydań

W artykule przedstawiony został problem rekreacyjnego zagospodarowania terenów poprzemysłowych. Jako przykład wybrane zostały cztery parki, zrealizowane w ostatnich latach w dawnej dzielnicy przemysłowej Zürychu. Na uwagę zasługuje nie tylko nowoczesna forma obiektów, ale także doskonałe ich wpisanie w rewitalizowaną tkankę miejską, zgodnie z zasadą Mixed-use, według której łączy się funkcje mieszkaniową, pracę oraz wypoczynek.

Jakub Botwina, Parki na dawnych terenach przemysłowych jako element szczególny w krajobrazie ZürychuPobierz